Lekcje na temat edukacji: cyfrowa innowacja

Jeśli pandemia pokazała społeczeństwu coś pozytywnego, to to, że potrafimy szybko się przystosować, gdy mamy swobodę wprowadzania innowacji. Podczas gdy niektóre innowacje edukacyjne były krótkotrwałymi rozwiązaniami w wyjątkowych okolicznościach, inne będą kształtować nasze podejście do edukacji przez nadchodzące dziesięciolecia.

Od stycznia do marca 2022 r. firma IBRS przeprowadziła wywiady z instytucjami nauczania podstawowego, średniego i wyższego z regionu Australii i Nowej Zelandii (ANZ) oraz Stowarzyszenia Narodów Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN). W raporcie poruszono różne kwestie, ale kluczowym wnioskiem było to, że instytucje edukacyjne muszą przyjąć innowacje cyfrowe jako długoterminową inwestycję.

Instytucje, które miały już silne programy wspierające edukację cyfrową, radziły sobie lepiej z lockdownami związanymi z COVID-19 niż te, które ich nie miały. Ich programy innowacji również znacznie dojrzały, zarówno pod względem angażowania nauczycieli w innowacje, jak i wdrażania zrównoważonego zarządzania i praktyk w celu ich finansowania i przeglądu.

Teraz, gdy nauczyciele rozumieją, że instytucje mają możliwość wspierania eksperymentów w nauczaniu, mamy potencjał na złotą erę innowacji edukacyjnych. Stanie się tak jednak tylko wtedy, gdy instytucje wdrożą formalne programy wspierające ten proces, które muszą być modelowane odgórnie. Dobre samopoczucie uczniów i bezpieczeństwo cyfrowe są zbyt ważne, aby pozostawić je nieokiełznanym eksperymentom, ale jednocześnie musimy ufać nauczycielom, że wypróbują nowe technologie i podejścia.

Rozwój zawodowy od dziesięcioleci jest imperatywem, jeśli chodzi o wdrażanie technologii w nauczaniu. Biorąc pod uwagę jednak duże obciążenie pracą nauczycieli, znalezienie czasu na to było ciągłym problemem.

Pandemia wymusiła tę zmianę. Nauczyciele nie mieli innego wyboru, jak tylko zapoznać się z szeroką gamą technologii do nauczania, tworzenia treści i współpracy z innymi nauczycielami, uczniami i rodzicami. Instytucje, które wcześniej pozostawały w tyle pod względem wykorzystania technologii, stanęły w jeszcze trudniejszej sytuacji. Ale udało im się! Kluczową lekcją jest to, że szkolenie w zakresie cyfrowych narzędzi edukacyjnych nie jest czymś, co można zostawić „na później”. Musi być traktowane priorytetowo.

W świecie po pandemii COVID rozwój zawodowy musi być osadzony w procesie uczenia się, z regularnymi informacjami zwrotnymi dla nauczycieli i od nich. Nauka hybrydowa i nauczanie online mogą być rejestrowane i przeglądane w celu umożliwienia poprawy. Ponadto cyfrowe sygnały związane z zaangażowaniem uczniów — oglądane filmy, wskaźniki porzucania zajęć itp., mogą dostarczyć nieocenionych informacji zwrotnych.

Szybkie poleganie na usługach cyfrowych podczas pandemii ujawniło problem, z którym nauczyciele walczą od dziesięcioleci — słabą interoperacyjność między administracją instytucji a technologiami wspierającymi nauczanie. Podczas lockdownu technologie cyfrowe do przekazywnaia treści znalazły się w centrum uwagi, podobnie jak ból związany z próbą połączenia wszystkich różnych rozwiązań edukacyjnych, bez marnowania godzin przez nauczycieli na administrację.

Integracja między technologiami jest teraz niezbędna. Dla większości instytucji sercem ekosystemu jest LMS. Od narzędzi do uczenia się opartego na współpracy po rozwiązania do oceny, wszystkie możliwości muszą być zintegrowane z LMS. Dlatego potrzebna jest równowaga między eksperymentowaniem z nowymi technologiami a wykorzystywaniem istniejącego ekosystemu.

Istnieją różne podejścia do osiągnięcia tej równowagi, ale każdy model musi oceniać nowe oprogramowanie z perspektywy jego interakcji z większym ekosystemem. Jest to istotna funkcja zarządzania i musi obejmować praktyków edukacyjnych, którzy mogą informować o możliwościach i ograniczeniach wszelkich proponowanych innowacji.

Niezliczone raporty z ostatnich trzech dekad krytykowały powolne tempo zmian w edukacji. Pandemia zmusiła jednak wszystkich interesariuszy — od nauczycieli i administracji po uczniów i ich rodziny — do wprowadzenia szybkich zmian.

Z technicznego punktu widzenia wykorzystanie rozwiązań opartych na chmurze znacznie przesunęło sieci edukacyjne w kierunku cyklu „ciągłej aktualizacji” przy niewielkich lub zerowych kosztach utrzymania. Wiele rozwiązań chmurowych przyjętych podczas pandemii opiera się na licencjonowaniu subskrypcyjnym, a aktualizacje są dostarczane przy niewielkim lub zerowym zaangażowaniu klientów. Pozwala to technologom edukacyjnym poświęcić więcej czasu na poszukiwanie nowych innowacji, które pasują do ekosystemu i wspierają pedagogikę. Zapewnia również, że innowacje są wdrażane w wielu sieciach edukacyjnych jednocześnie, co ma ogromny potencjał w zakresie odblokowania wydajności międzyinstytucjonalnej i nowych opcji, takich jak kształcenie przez całe życie, mikrokwalifikacje i przyspieszone uczenie się w ramach podróży edukatora jako osoby uczącej się przez całe życie.

Wraz z powrotem edukacji do nauki osobistej, niektóre z cennych praktyk, które pojawiły się podczas lockdownów, mogą powrócić do tradycyjnego podejścia. Wiele z nich jednak utrzyma się, a inwestowanie w skalowalne rozwiązania cyfrowe — a także szkolenie nauczycieli w zakresie ich wykorzystania — powinno być priorytetem.

Badanie IBRS, choć sponsorowane przez Zoom, zostało przeprowadzone niezależnie i nie koncentruje się na rozwiązaniach Zoom. Aby przeczytać pełny raport IBRS, kliknij tutaj.