Lessen van onderwijsdeskundigen: digitale innovatie

Als de pandemie de samenleving iets positiefs heeft laten zien, is dat het feit dat we ons snel kunnen aanpassen als we de vrijheid krijgen om te innoveren. Hoewel sommige onderwijsinnovaties kortstondige oplossingen waren voor buitengewone omstandigheden, zullen andere onze benadering van onderwijs vormgeven de komende decennia.

Van januari tot maart 2022 heeft IBRS een reeks interviews uitgevoerd met primaire, secundaire en tertiaire instellingen uit de ANZ- en ASEAN-regio. In hun rapport kwamen verschillende kwesties aan bod, maar een belangrijke bevinding was dat onderwijsinstellingen digitale innovatie moeten omarmen als een langetermijninvestering.

Instellingen die al sterke programma's hadden om digitaal onderwijs te ondersteunen, deden het beter tijdens COVID-lockdowns dan andere die deze niet hadden. Hun innovatieprogramma's zijn ook aanzienlijk geëvolueerd, zowel wat betreft het betrekken van leraren bij innovatie als het implementeren van evenwichtig bestuur en praktijken om ze te financieren en te beoordelen.

Het inzicht dat instellingen de capaciteit hebben om experimenten in het onderwijs te ondersteunen, biedt het potentieel voor een gouden eeuw van onderwijsinnovatie. Dit zal echter alleen gebeuren als instellingen formele programma's implementeren ter ondersteuning hiervan, en moet van bovenaf worden gemodelleerd. Het welzijn van studenten en digitale veiligheid zijn te belangrijk om ongebreideld te experimenteren, maar tegelijkertijd moeten we erop vertrouwen dat leraren nieuwe technologieën en benaderingen uitproberen.

Professionele ontwikkeling is al tientallen jaren een noodzaak voor het inbedden van technologie in het onderwijs. Gezien de hoge werkdruk voor leraren was het echter altijd een probleem om er tijd voor vrij te maken.

De pandemie heeft beslissingen op dit gebied afgedwongen. Leraren hadden geen andere keuze dan vertrouwd te raken met een breed scala aan technologieën voor lesgeven, het maken van inhoud en samenwerking met collega's, studenten en ouders. Instellingen die waren achtergebleven in hun gebruik van technologie, hadden het moeilijker. Maar het is hen gelukt! De belangrijkste les hieruit is dat je met training voor digitale tools in het onderwijs niet mag wachten "tot er tijd is". Het moet een prioriteit zijn.

In de post-COVID-wereld moet professionele ontwikkeling worden ingebed in het leren, met regelmatige feedback voor en van leraren. Hybride leren en online lesgeven kunnen worden opgenomen en beoordeeld om verbetering mogelijk te maken. Bovendien kunnen de digitale signalen met betrekking tot de betrokkenheid van studenten - het aantal bekeken video's, opgeefpercentages, enz. - feedback van onschatbare waarde opleveren.

De snelle afhankelijkheid van digitale diensten tijdens de pandemie bracht een probleem aan het licht waar leraren al tientallen jaren mee worstelen, namelijk de slechte interoperabiliteit tussen de administratie van de instelling en de technologieën die het onderwijs ondersteunen. Tijdens lockdowns kwamen digitale oplossingen centraal te staan en bleek duidelijk hoe moeilijk het was om te proberen alle verschillende onderwijsoplossingen samen te brengen zonder dat leraren uren verloren aan administratie.

Nu is integratie tussen technologieën essentieel. Voor de meeste instellingen is het LMS het hart van het ecosysteem. Van tools voor samenwerkend leren tot beoordelingsoplossingen, alle mogelijkheden moeten worden geïntegreerd met het LMS. Daarom is er een evenwicht nodig tussen het experimenteren met nieuwe technologieën en het benutten van het bestaande ecosysteem.

Er zijn verschillende benaderingen om dit evenwicht te vinden, maar elk model moet nieuwe software evalueren op de interactie met het grotere ecosysteem. Dit is een essentiële bestuursfunctie en moet ook mensen uit de onderwijswereld omvatten die de mogelijkheden en beperkingen van voorgestelde innovaties kunnen communiceren.

De afgelopen drie decennia hebben talloze rapporten kritiek geuit op het trage tempo van verandering in het onderwijs. De pandemie heeft echter alle belanghebbenden - van leraren en administratie tot de studenten en hun families - gedwongen om snelle verandering te accepteren.

Vanuit technisch oogpunt heeft het gebruik van cloudgebaseerde oplossingen onderwijsnetwerken aanzienlijk in de richting van een "continue upgradecyclus" gebracht met weinig tot geen onderhoudskosten. Veel van de cloudoplossingen die tijdens de pandemie zijn aangenomen, werken met abonnementslicenties en upgrades worden geleverd met weinig of geen betrokkenheid van hun klanten. Hierdoor kunnen onderwijstechnologen meer tijd besteden aan het zoeken naar nieuwe innovaties die passen bij het ecosysteem en de pedagogie ondersteunen. Het zorgt er ook voor dat innovaties tegelijkertijd in meerdere onderwijsnetwerken worden ingezet, wat instellingsoverschrijdende efficiëntie in de hand kan werken en toelaat om nieuwe opties zoals levenslange leertrajecten, microcredentials en versneld leren te benutten voor leraren.

Nu het onderwijs terugkeert naar persoonlijk leren, zullen sommige waardevolle praktijken die tijdens lockdowns zijn ontstaan, mogelijk achterwege worden gelaten voor een terugkeer naar een traditionele benadering. Veel van deze praktijken zullen echter blijven, en investeren in schaalbare digitale oplossingen - en opleiding van leraren om ze te gebruiken - moet een prioriteit zijn.

Het onderzoek van IBRS, hoewel gesponsord door Zoom, werd onafhankelijk uitgevoerd en richt zich niet op de oplossingen van Zoom. Klik hier om het volledige IBRS-rapport te lezen.