Łatwa komunikacja w czasie rzeczywistym: przewodnik po webhooks i WebSockets

Webhooks i WebSockets są kluczowymi elementami nowoczesnych aplikacji, ponieważ zapewniają istotne usługi powiadamiania o zdarzeniach. Zarówno webhooks, jak i WebSockets pozwalają na otrzymywanie powiadomień o zdarzeniach na koncie Zoom w czasie rzeczywistym. Wspierają również aplikacje, które muszą reagować na zmiany lub aktualizacje natychmiast po ich pojawieniu się. Istnieją jednak pewne kluczowe różnice między rozwiązaniami webhooks i WebSockets, które należy rozważyć przy podejmowaniu decyzji, które z nich jest odpowiednie dla danego przypadku użycia, takie jak łatwość wdrożenia, szybkość dostarczania, niezawodność, architektura i inne czynniki.

Protokoły i łatwość wdrożenia

Webhooks korzystają z protokołu HTTP, natomiast WebSockets z protokołu WebSocket (ws lub wss). Z tego powodu webhooks są ogólnie łatwiejsze do wdrożenia, ponieważ wymagają tylko adresu URL punktu końcowego, aby otrzymać żądania HTTP POST. WebSockets potrzebują bardziej złożonej konfiguracji, w tym uzyskania tokena dostępu i otwarcia połączenia z serwerem.

Szybkość dostarczania

WebSockets są generalnie szybsze w dostarczaniu niż webhooks, ponieważ oferują dupleksowy kanał komunikacyjny. WebSockets pozwalają na nawiązanie pojedynczego połączenia między klientem a serwerem, umożliwiając wymianę danych w czasie rzeczywistym bez konieczności wykonywania dodatkowych żądań HTTP. W porównaniu do webhooks trwałe połączenie może skutkować szybszym dostarczaniem powiadomień o zdarzeniach i bardziej efektywnym wykorzystaniem zasobów.

Niezawodność

Przy ocenie opcji komunikacji opartej na zdarzeniach niezawodność ma kluczowe znaczenie. Webhooks wysyłają powiadomienie do określonego adresu URL, gdy wystąpi zdarzenie. Jeśli jednak punkt końcowy ma problemy, powiadomienie o zdarzeniu może nie zostać przetworzone poprawnie. Alternatywnie WebSockets utrzymują trwałe połączenie z serwerem, co pozwala na bardziej spójną i niezawodną komunikację.

Architektura

Webhooks opierają się na modelu „push”, w którym Zoom przesyła powiadomienia o zdarzeniach do punktów końcowych w momencie ich wystąpienia. WebSockets opierają się natomiast na modelu „pull”, w którym klient nawiązuje połączenie z serwerem, a następnie otrzymuje powiadomienia o zdarzeniach w miarę ich występowania.

Rozwiązanie bezstanowe a stanowe

Webhooks są bezstanowe, co oznacza, że każde powiadomienie o zdarzeniu jest niezależne i niesie ze sobą wszystkie niezbędne informacje na jego temat. WebSockets są stanowe, co oznacza, że klient i serwer utrzymują trwałe połączenie i mogą dzielić się informacjami o stanie przez cały czas trwania połączenia.

Przypadki użycia

Webhooks może być lepszym rozwiązaniem, gdy aplikacja potrzebuje otrzymywać tylko niewielką liczbę powiadomień o zdarzeniach. Powiedzmy, że masz aplikację rynkową, która musi otrzymywać powiadomienia, gdy użytkownik tworzy, aktualizuje lub usuwa spotkanie. W tym przypadku webhooks dobrze się sprawdzają, ponieważ aplikacja musi otrzymywać tylko niewielką liczbę powiadomień o zdarzeniach (takich jak powiadomienie o wydarzeniach związanych ze spotkaniami). Skonfigurowanie prostego punktu końcowego do odbierania tych powiadomień za pośrednictwem webhooks jest bardziej wydajne niż wdrażanie WebSockets.

WebSockets może być dobrym rozwiązaniem dla osób tworzących aplikacje w takich branżach, jak bankowość, finanse i opieka zdrowotna. Podczas wdrażania webhooks programista musi podjąć dodatkowe wysiłki w celu zabezpieczenia swojego punktu końcowego, takie jak walidacja żądania i umieszczenie adresu IP na „białej liście”. Z drugiej strony WebSockets wiążą się z dodatkową warstwą bezpieczeństwa, ponieważ połączenie jest nawiązywane bezpośrednio między klientem a serwerem, co zmniejsza ryzyko ataków typu „człowiek pośrodku” (man in the middle, MITM). WebSockets zapewniają bardziej niezawodne połączenie, ponieważ dane są przesyłane tylko wtedy, gdy połączenie jest otwarte – a pozostaje takie, dopóki nie zostanie zamknięte przez programistę. Jeszcze jednym ciekawym faktem dotyczącym Zoom WebSockets jest to, że połączenie może być otwarte tylko przez token dostępu wygenerowany z aplikacji, która stworzyła subskrypcję WebSocket, a tylko jedno połączenie może być otwarte w tym samym czasie. Jedną z głównych zalet WebSockets w porównaniu z webhooks jest to, że pozwalają one na komunikację w czasie rzeczywistym, z niskim opóźnieniem, co jest niezbędne w przypadkach użycia, w których aktualizacje w czasie rzeczywistym są krytyczne.

WebSockets i webhooks są niezbędnymi narzędziami do budowania interaktywnych aplikacji w sieci, ponieważ zapewniają płynne i wydajne aktualizacje, niskie opóźnienia, efektywność kosztową i skalowalność. W Zoom wykorzystujemy te technologie do tworzenia angażujących i intuicyjnych doświadczeń użytkowników. Niezależnie od tego, czy budujesz aplikację do angażowania klientów, czy też system monitoringu, tego typu powiadomienia na temat zdarzeń są niezbędne do wykorzystania pełnego potencjału Twojej aplikacji.

Aby pomóc Ci rozpocząć pracę, stworzyliśmy dokumentację zarówno dla webhooks, jak i WebSockets (beta). Wypełnij ten formularz, aby uzyskać wczesny dostęp do nowej funkcji WebSockets Beta.